به نام خدا

وقتی کمی از اتفاقات و و رفتار بعضی از افردا در زندگیشون با خبر میشم میگم:

-اههههههههه اینا چطور اینقدر از زندگی لذت میبرن،اینا چقدر زندگی جذاب و خوبی دارن....

حالا وقتی به زندگی خودم دقت میکنم می بینم داشته های با ارزشی دارم،داشته هایی که خیلی ها آرزوی داشتنش رودارن اما با این حال احساس میکنم اصلا از زندگی لذت نمی برم ...

احساس میکنم همیشه نگرانم ،نگران آینده ،نگران شکسته های گذشته،نگران از دست دادن فرصت ها،نگران کم بودن وقت،نگران تموم شدن جوونی،نگران نرسیدن به آرزوهام....

انگار قانع نیستم یا از زندگی و خودم خیلی توقع دارم ....

اما بدتر از همه ی این ها تنبل بودن منه:))))

فعلا که کتاب راجب تنبلی میخونم تا شاید خوب بشم:)))))