|
جوان ایرانی 
| ||
|
به نام خدایی که بی نهایت به او مدیونم چقدر باید انسان خودش را پست کند چقدر باید انسان خودش را خوار کند! وابستگی به آدم ها به اشیا یعنی خواری یعنی ذلت... وابسته به چیز هایی که محدود به زمان و مکان اند... وابستگی به چیزهای که خود وابسته دیگری یا چیز دیگرند وابستگی به چیز هایی که در نهایت ناتوان اند و نیازمند شخص یا چیز دیگری... چقدر انسان باید خوار و ذلیل باشد که وابسته انسان ها و چیز های دیگر باشد وابستگی یعنی یک طناب کلفت و محکم که بار ها و بار ها دور دست و پا و کل هیکلت پیچیده باشند و تو نتوانی قدم از قدمی برداری چه ذلیلانه! اوج قدرت آدمی همانجاست... همان جا که به خدا وصل می شود خدا! همان کسی که نه در قید زمان است نه در قید مکان... همان خدایی که فنا پذیر نیست و مافوق همه ی قدرت هاست... و چقدر انسان می تواند ذلیل باشد تا با حضور چنین خدایی وابسته آدم ها و چیز های فناپذیرِ در قید زمان و مکان شود... آخ، آخ که حتی فکر به این ذلت هم حال آدم را بد می کند! تُعِزُ من تَشاء و تُذِلُ من تشاء عرض ارادت به بارگاه مقدس خداوند، یگانه خالق هستی 19:14 8/09/97 [ پنج شنبه 97/9/8 ] [ 7:22 عصر ] [ جم می نویسد:) ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [ | ||
